Стихи на татарском языке

Коллекция пользователя Narmin

Основная информация

Новогодние открытки на татарском языке

Эти новогодние открытки вы сможете отправить своему другу или родственнику в социальной сети. Вот коллекция открыток:

Эш беткәч уйнарга ярый

Бик матур бер җәйге көн: өстәл янында бер Сабый 
Ян тәрәзә каршысында иртәге дәрсен карый.

Чын күңел берлән укый ул, кат-кат әйтеп һәр сүзен; 
Бик озак шунда утырды, бер дә алмастан күзен.

Шул чагында бу Сабыйны чакыра тышка Кояш: 
«И Сабый, ди, әйдә тышка, ташла дәрсең, күңлең ач!

Җитте бит, бик күп тырыштың, торма бер җирдә һаман; 
Чыкчы тышка, нинди якты, нинди шәп уйнар заман!»

Бу Кояшның сүзенә каршы җавабында Бала:
«Тукта, сабрит, уйнамыйм, ди, уйнасам, дәрсем кала.

Көн озын ич, ул уенның мин һаман вактын табам, 
Чыкмамын тышка уенга, булмыйча дәрсем тәмам».

Ул, шулай дип, кимчелек бирми укырга дәртенә, 
Бик каты ихлас белән чынлап ябышты дәрсенә.

Өй түрендә шул заман сайрый ботакта Сандугач,
Ул да шул бер сүзне сайрый: «Әйдә тышка, күңлең ач!

Җитте бит, бик күп тырыштың, торма бер җирдә һаман,
Чыкчы тышка, нинди һәйбәт, нинди шәп уйнар заман!»

Сандугачка каршыга биргән җавабында Бала: 
«Юк, сөекле Сандугачым, уйнасам, дәрсем кала.

Туктале, бетсен дәрес, ди, әйтмәсәң дә уйнарым, 
Син дә сайрарсың матурлап, мин авазың тыңларым!»

Ул, шулай дип, һич зарар бирми укырга дәртенә, 
Бик каты ихлас белән чынлап кереште дәрсенә.

Шул вакытта өй түрендә бакчада бер Алмагач 
Чакыра тышка Сабыйны: «Әйдә тышка, күңлең ач!

Бик күңелсездер сиңа эштә утырмак һәрвакыт, 
Әйдә, чык син бакчага, җитте хәзер уйнар вакыт!»

Алмагачның сүзенә каршы җавабында Бала: 
«Юк, сөекле Алмагачым, уйнасам, дәрсем кала.

Тукта, сабрит аз гына, ди, и кадерле Алмагач, 
Һич уенда юк кызык, дәрсем хәзерләп куймагач».

Күп тә үтми, бу Бала куйды тәмамлап дәрсене, 
Куйды бер читкә җыеп дәфтәр, китапны — барсыны.

Чыкты йөгреп бакчага: «Иә, кем чакырды, дип, мине? 
Әйдә, кем уйный? Тәмам иттем хәзер мин дәрсеми!»

Шунда аңгар бик матурлап елмаеп көлде Көяш, 
Шунда аңгар кып-кызыл, зур алма бирде Алмагач;

Шунда аңгар шатланып сайрап җибәрде Сандугач, 
Шунда аңгар баш иделәр бакчада һәрбер агач.

Мәктәп, мәктәп…

Уйларымда һаман кайтам сиңа,
Искә алам сабый чагымны.
Мөгаллимнәр сабыр, көләч иде,
Май кояшы кебек ягымлы.

Бүген алар безне алмый каршы,
Бакыйлыкка күчкән күбесе.
Тик йөзләрен саклый онытмыйча,
Күңелнең тутыкмас көзгесе.

Бәлки алар якты йолдыз булып,
Нур сибәдер безгә күкләрдән.
Укытучы… Мәктәп.. бу ике сүз.
Утта янмый торган дәфтәрдә.

Фирдания Нугаева

*****

Ирек

Кая гына башым куйсам да,

Кайгы талый йөрәк итемне.

Кич ятсам да, иртә торсам да,

Әллә нәрсәм җитми шикелле.

Аяк-кулым бөтен бөтенен,

Буй-сынның да сизмим кимлеген,

Бар нәрсәм дә җитә җитүен,

Җитми бары иркем – хөрлегем.

Үзем теләп йөртер булмагач,

Юк аягым минем, юк кулым.

Нәрсә соң ул, иркем булмагач,

Бар булуым белән юклыгым.

Атам-анам юкта, илемдә,

Әйтегез, мин ятим идемме?

Мин югалттым дошман җирендә

Анамнан да якын илемне.

Мин кол монда, йортсыз-ирексез,

Ирексез һәм илсез – мин үксез.

Атам-анам булган булса да,

Булыр иде урным бусага.

Булыр идем һаман мин ятим,

Тик таланган этләр миңа тиң.

Алтын иркем, азат тормышым,

Кая очтың киек кош булып?

Ник очмады соңгы сулышым

Шунда бергә, сиңа кушылып?

Белдем микән ирек кадерен

Хөр чагында, дуслар, элек мин?

Татып авыр коллык җәберен,

Инде белдем тәмен ирекнең!

Шатландырса язмыш күңелне,

Кавыштырып ирек-сердәшкә,

Багышлармын калган гомерне

Ирек өчен изге көрәшкә.

Июль, 1942

 Текст песни «Яз килэ»    

1.Көн жылы хәм иркә,

Кояш та елмая.

Бар дөнья уяна,

Бар дөнья уяна.

           Яз килә, яз килә

          Чәчәкләр уяна

           Йөрәккә яз килде

           Бар дөнья куана

           Яз килә, яз килә

          Чәчәкләр уяна

          Йөрәккә яз килде

          Бар дөнья куана.

          Яз килә.

2.Канатлы жырчылар

Монлана талларда

Бар дөнья уяна,

Бар дөнья уяна.

         Яз килә, яз килә

         Чәчәкләр уяна

         Йорәккә яз килде

         Бар дөнья куана

         Яз килә, яз килә

         Чәчәкләр уяна

         Йорәккә яз килде

        Бар дөнья куана.

        Яз килә.

        Яз килә, яз килә

        Чәчәкләр уяна

        Йорәккә яз килде

        Бар дөнья куана

        Яз килә, яз килә

        Чәчәкләр уяна

        Йорәккә яз килде

        Бар дөнья куана.

        Яз килэ.

        Бар дөнья куана,

        ЯЗ КИЛӘ!!!

Тик булса иде ирек (Җыр)

1

 
Карлыгач булса идем,
Канат кагынса идем,
Ж,идгән йолдыз батканда,
Чулпан йолдыз калыкканда,
Туган илем, якты өем,
Очып сиңа кайтыр идем,
Сызылып таңнар атканда.
 

2

 
Йә булсам алтын балык,
Ак дулкыннарын кагып,
Ярсып дәрья акканда,
Ташып ярдан ашканда,
Таң сөмбелем, нечкә билем,
Йөзеп сиңа кайтыр идем,
Күлне томан япканда.
 

3

 
Булсам җитез аргамак,
Көмеш ялымны тарап,
Таң җилләре искәндә,
Үләнгә чык төшкәндә,
Чулпан кызым, таң йолдызым,
Чабып сиңа кайтыр идем,
Гөлләр хуш ис сипкәндә.
 

4

Юк, барсыннан да элек,

Тик булса иде ирек,

Кылчым булса кынымда,

Карабиным кулымда,

Сине саклап, туган җирем,

Мин ирләрчә үләр идем

Данлы сугыш кырында.

1942

Урман

Кояш батты күптән, ә мин һаман,

Авыр уйлар тулы күңелдә,

Күз алмыйча күрше урманнардан,

Басып торам ишегем төбендә.

Бу урманда, бәлки, партизаннар

Кичке ашка учак яккандыр.

«Бабакай» ның батыр егетләре

Разведкадан йөреп кайткандыр.

Партизан «Т», бәлки, төнге яңа

Кыю эшкә план корадыр.

Аның утырып кылыч кайраганын

Ишеткәндәй була колагым.

Урман, урман, мине синнән аера

Чәнечкеле тимер коймалар.

Аерса да тәнне, коллык сөймәс

Мәгърур күңлем өчен юк алар.

Күңелем оча, урман, буйларыңда

Сукмагыңны барлый, тикшерә.

Кич ятсам да, иртә уянсам да,

Синең дәшкән тавышың иштелә.

Урман, урман, мине син чакрасың,

Наратларың җилдән тибрәтеп.

Син шаулыйсың, миңа канлы үч һәм

Соңгы көрәш җырын өйрәтеп.

Урман, урман, миңа чиксез авыр

Бу хурлыклы түбән әсирлек!

Әйт син миңа, илдәш дусларымны

Кайсы почмагыңа яшердең?

Урман, урман, мине илт син шунда

Һәм корал бир минем кулыма!

Үләр идем аклап йөрәгемнең

Керсез антын сугыш кырында.

Июль, 1942

Җәйге яңгыр

Болыт чабуларын җилфердәтеп,
Күкри-күкри җәйге яңгыр узды.
Җәйге яңгыр хәтерләтә миңа
Уңган агрономны-абыемны…

Ул кояшлы җәйге яңгыр иде,
Күкрәүләре, яшеннәре булды.
Коеп яуды, оеп яуды да ул,
Китеп барды… калды шифа-моңы.

Дымга тиенеп калды басу-кырлар,
Аның төсе булып калды Икмәк.
Кояш төсле Икмәк үлемсез ул,-
Аны үстергәннәр Җирдән китмәс!-

Шулай күкри-күкри еракларга
Китеп барды ул кат-кат кайтыр әле
Сагындырган җәйге яңгыр булып…

Шамил Маннапов

*****

Кызыл ромашка

Иртәнге таң нурыннан

Уянды ромашкалар.

Елмаеп, хәл сорашып,

Күзгә-күз караштылар.

Назлады җил аларны,

Тибрәтеп ак чукларын.

Таң сипте өсләренә

Хуш исле саф чыкларын.

Чәчкәләр, кәефләнеп,

Җай гына селкенделәр.

Һәм кинәт шунда гаҗәп

Бер яңа хәл күрделәр.

Ерак түгел моңаеп

Утыра ромашка кызы,

Тик чуклары ак түгел,

Кан шикелле кып-кызыл.

Ромашкалар бар да ак,

Аерылмый бер-береннән;

Ничек болай берүзе

Ул кызылдан киенгән?

Әйттеләр: «Син, сеңелкәй,

Ник үзгәрдең? Нишләдең?

Нигә кызыл чукларың?

Нидән алсу төсләрең?»

Әйтте кызыл ромашка:

«Төнлә минем яныма

Ятып батыр сугышчы

Атты дошманнарына.

Ул берүзе сугышты

Унбиш укчыга каршы;

Чигенмәде, тик таңда

Яраланды кулбашы.

Аның батыр ал каны

Тамды минем чукларга.

Минем кызыл күлмәгем

Бик ошады Чулпанга.

Егет китте, мин калдым

Канын саклап чугымда,

Көн дә аны сагынып

Балкыйм мин таң нурында».

Июль, 1942